در یکی از دوره های مدیریتی که برای یکی از سازمان ها برگزار کرده بودم یکی از حضار که مدیر یک بخش بود سوال تامل برانگیزی پرسید:

“در سازمان ما سبک رهبری مدیرشرکت ما با شیوه های علمی و نوین مدیریت که ما در این دوره یاد گرفتیم بسیار متفاوت است. با این وجود مدیر ما فردی روشنفکر است و مدام در پی یافتن بهترین روش ها برای انجام امور است، به نظر شما من به عنوان یک علاقمند حوزه سازمان و مدیریت چگونه می توانم به او و شرکت مان کمک کنم؟”

به او که جزو شرکت کنندگان فعال دوره بود گفتم: دانش تئوری ما هرچقدر هم که زیاد باشد اگر نتوانیم آن را در عمل به کار بگیریم، بی فایده است. پس به دنبال راه حلی باش که بتوانی از آموخته هایت در شرکت استفاده کنی، اگر لازم شد من هم کمک می کنم.

بعد از آن دوره، ایشان لیستی به من داد و گفت این لیست کارهایی است که به نظر من با توجه به آموخته هایم می توانیم برای پیاده سازی مدیریت علمی و مدرن در شرکت مان انجام دهیم، من از مدت ها قبل روی این مسئله تمرکز کرده ام اما نمی دانم چگونه و از کجا شروع کنم!

لیست جالبی بود؛ این مدیر خوش فکر اکثر مدل ها و اصولی که در دوره آموخته بود را به شکل عملی و در واقع به صورت یک نقشه راه تنظیم کرده بود. هر چند ایراداتی به برخی از آن ها وارد بود و نیاز ویرایش داشت اما به نظر کار با ارزشی می رسید. به او گفتم می تواند وقت ملاقاتی تنظیم کند که با مدیر شرکتشان دیدار و گفتگویی داشته باشیم.

نتیجه آن جلسه فراتر از چیزی بود که فکر می کردم؛ مدیر ایشان یک کارآفرین وافعی و اصیل بود که با تلاش و کوشش زیاد سازمان را به نقطه خوبی رسانده بود ولی اکنون که سازمان باید پوست می انداخت و وارد مرحله جدیدی می شد نمی دانست باید چکار کند. واقعا بسیاری از مدیران ما خواهان و نیازمند آموزش استراتژی ها و اصول مدیریت و رهبری و البته حضور یک مشاور در این زمینه هستند. با خود اندیشیدم که مگر رسالت ما جز این است که در سطح خرد و کلان علم را به عمل تبدیل کنیم؟ این بود که اولین جرقه شکل گیری مدیرسام (مدیر سازمان استراتژی-محور) در ذهنم شکل گرفت.